پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن و التهابی است که باعث ایجاد لکههای ضخیم، قرمز و پوستهدار روی پوست میشود. این لکهها معمولاً با پوستههای سفید یا نقرهای پوشیده شدهاند. پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلولهای سالم پوست حمله میکند.
چرا پسوریازیس اتفاق میافتد؟
علت دقیق پسوریازیس هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما دانشمندان معتقدند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. در افراد مبتلا به پسوریازیس، چرخه رشد سلولهای پوست بسیار سریعتر از حد معمول است. به طور معمول، سلولهای پوست در حدود یک ماه رشد کرده و از بین میروند، اما در پسوریازیس این فرآیند تنها چند روز طول میکشد. این تجمع سریع سلولهای جدید باعث ایجاد لکههای ضخیم و پوستهدار میشود.
علائم پسوریازیس چیست؟
علائم پسوریازیس میتواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و همچنین ممکن است در طول زمان تغییر کند. برخی از شایعترین علائم عبارتند از:
- لکههای قرمز پوست که با پوستههای ضخیم و نقرهای پوشیده شدهاند. این لکهها معمولاً در آرنجها، زانوها، پوست سر، قسمت پایین کمر و ناخنها ظاهر میشوند، اما میتوانند در هر قسمت از بدن ایجاد شوند.
- خارش، سوزش یا درد در ناحیه لکهها.
- ضخیم شدن، سوراخ سوراخ شدن یا تغییر رنگ ناخنها.
- تورم و درد مفاصل (در نوعی از پسوریازیس به نام آرتریت پسوریاتیک).






انواع پسوریازیس:
انواع مختلفی از پسوریازیس وجود دارد که هر کدام علائم و محلهای خاص خود را دارند. برخی از شایعترین انواع عبارتند از:
- پسوریازیس پلاکی: شایعترین نوع پسوریازیس است که با لکههای قرمز و پوستهدار مشخص میشود.
- پسوریازیس قطرهای: معمولاً در کودکان و جوانان رخ میدهد و به صورت لکههای کوچک و نقطهای روی پوست ظاهر میشود. اغلب پس از یک عفونت استرپتوکوکی گلو ایجاد میشود.
- پسوریازیس معکوس: در چینهای پوستی مانند زیر بغل، کشاله ران و زیر سینهها ظاهر میشود و به صورت لکههای قرمز و صاف است.
- پسوریازیس پوسچولار: با تاولهای کوچک و پر از چرک روی پوست قرمز و ملتهب مشخص میشود.
- پسوریازیس اریترودرمیک: یک نوع نادر و شدید پسوریازیس است که تمام سطح پوست را درگیر میکند و باعث قرمزی شدید و پوستهریزی میشود.
آیا پسوریازیس مسری است؟
خیر، پسوریازیس مسری نیست. شما نمیتوانید آن را از طریق تماس با فرد مبتلا دریافت کنید.
پسوریازیس چگونه تشخیص داده میشود؟
پزشکان معمولاً میتوانند پسوریازیس را با بررسی پوست و شرح حال بیمار تشخیص دهند. در برخی موارد، ممکن است برای تایید تشخیص و رد سایر بیماریهای پوستی، نمونهبرداری از پوست (بیوپسی) انجام شود.
درمان پسوریازیس:
در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما درمانهای مختلفی برای کمک به کنترل علائم و بهبود ظاهر پوست در دسترس هستند. هدف از درمان، کاهش التهاب، کند کردن رشد سلولهای پوست و از بین بردن پوستهها است.
روشهای درمانی پسوریازیس شامل موارد زیر است:
- درمانهای موضعی: کرمها و پمادهایی که مستقیماً روی پوست مالیده میشوند. این داروها میتوانند شامل کورتیکواستروئیدها، آنالوگهای ویتامین D، رتینوئیدهای موضعی و مهارکنندههای کلسی نورین باشند.
- نوردرمانی (فتوتراپی): استفاده از نور ماوراء بنفش (UV) برای کاهش التهاب و کند کردن رشد سلولهای پوست.
- داروهای خوراکی و تزریقی (سیستمیک): برای موارد متوسط تا شدید پسوریازیس استفاده میشوند و شامل داروهایی مانند متوترکسات، سیکلوسپورین، آپرمیلاست و داروهای بیولوژیک هستند.
- طب سنتی و مکمل: برخی افراد از روشهای طب سنتی و مکمل مانند تغییرات رژیم غذایی، استفاده از گیاهان دارویی و تکنیکهای کاهش استرس برای کمک به مدیریت علائم پسوریازیس استفاده میکنند. با این حال، قبل از استفاده از این روشها، مشورت با پزشک ضروری است.
زندگی با پسوریازیس:
پسوریازیس یک بیماری مزمن است و میتواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. علاوه بر علائم فیزیکی، ممکن است باعث مشکلات عاطفی و اجتماعی مانند استرس، اضطراب، افسردگی و احساس خجالت شود.
راهکارهایی برای کمک به زندگی بهتر با پسوریازیس:
- پیگیری منظم درمان و مشورت با پزشک.
- مراقبت مناسب از پوست، از جمله استفاده از مرطوبکنندهها و اجتناب از عوامل تحریککننده.
- مدیریت استرس از طریق تکنیکهای آرامشبخش مانند یوگا و مدیتیشن.
- پیوستن به گروههای حمایتی برای ارتباط با افراد دیگر مبتلا به پسوریازیس و به اشتراک گذاشتن تجربیات.
- داشتن یک سبک زندگی سالم با تغذیه مناسب و ورزش منظم.
اگر فکر میکنید ممکن است به پسوریازیس مبتلا باشید، مهم است که به یک پزشک متخصص پوست مراجعه کنید تا تشخیص دقیق داده شود و برنامه درمانی مناسب برای شما تنظیم گردد. با درمان مناسب و مراقبت از خود، میتوانید علائم پسوریازیس را کنترل کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشید.